Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent! Ben je voor het eerst hier of ben je al bekend?
Deze week was een speciale week. Zowel voor ons, de leerkrachten als de leerlingen. De afgelopen weken werd er wel eens gesproken over ‘Education Week’, maar wij waren nergens van op de hoogte. Toen we maandag op school aankwamen, merkten we al snel dat de ochtend een beetje anders verliep dan normaal. De directie vertelde ons dat het deze week ‘Education Week’ was. Tijdens deze week werden activiteiten “georganiseerd” voor de leerlingen van het vierde leerjaar tot het derde middelbaar. Elke dag stond er iets op het programma. Maandag marcheerden we met de leerlingen door de straten van Kpando om Anglicaans onderwijs te promoten. Op dinsdag stond een quiz voor het middelbaar gepland, maar daar is uiteindelijk niets van gekomen waardoor de leerlingen aan hun lot werden overgelaten. Marjon en Nina gaven nog les tot de break. Rond 11 uur waren de leerkrachten opeens allemaal verdwenen zonder ons in te lichten. Omdat Pauline niet goed wist of ze moest lesgeven of niet, gaf ze een lesje Nederlandse woordenschat aan het eerste middelbaar. De leerlingen waren dolenthousiast, sommigen noteerden zelfs de woorden in hun schriftjes. Ze wilden heel graag liedjes en dansjes leren en waren grote fan van de Macarena. Net voor de middag hebben we met drie aan heel de school een paar dansjes geleerd.
Woensdag, nieuwe dag, nieuwe ervaring. In plaats van de worship op school te houden, kwamen de twee Anglicaanse scholen bij elkaar om samen te zingen en te dansen. Daarna luisterden ze naar preken van beide directies en de priester. Het was fijn om de samenhorigheid en groepsgevoel te beleven tijdens het zingen en dansen. De preken waren minder interessant voor ons aangezien ze vooral in Ewe werden gegeven.
Donderdagochtend gingen de leerlingen het marktplein opruimen. Wij kozen ervoor om op school te blijven. Nina en Marjon hebben lesgegeven, de leerlingen waren heel blij dat madame Marjon en madame Nina terug voor de klas stonden. Tijdens Creative Arts gingen ze aan de slag met verf en rietjes. Voor de leerlingen ging er een nieuwe wereld open en het gaf ons een goed gevoel om al die blije gezichtjes te zien. Je kan de leerlingen hier blij maken met de kleinste dingen. Veel dingen, zoals een lijmstift, gekleurd papier, verf, rietjes,… die bij ons als heel normaal worden gezien, zijn voor de leerlingen hier helemaal nieuw en super interessant. De andere leerlingen waren na anderhalf uur terug op school, maar er werd aan hen geen les meer gegeven en de leerlingen speelden dan maar een potje voetbal of lokale klapspelletjes.
Vrijdag moesten we geen lesgeven, want het was voor beide Anglicaanse scholen “sportdag”. Er was een volleybal –en voetbaltoernooi. De jongere kinderen hielden zich bezig met springtouwen. Alle leerkrachten hadden voor deze dag hun meest sportieve outfit bovengehaald, maar net zoals ons vonden ze het veel te warm om te sporten en zetten ze zich neer in de schaduw. Het was leuk om de leerlingen eens op een andere manier bezig te zien dan in de klas.
Deze week hebben we ook kennisgemaakt met een aantal plaatselijke, kleinere bewoners. De eerste ontmoeting vond dinsdagochtend plaats. Pauline haalde zoals elke ochtend bananen uit de ijskast, maar merkte al snel dat de bananen een ongewenste bezoeker bij zich hadden. Een grote spin had zich genesteld op één van de bananen.
Later op de week werden Pauline en Marjon rond half vijf wakker door een schreeuw van Nina. Daaropvolgend werd er met een zaklamp in hun ogen geschenen. Al snel werd duidelijk dat er een kakkerlak in de kamer zat. Pauline verliet de kamer. Marjon en Nina bedachten een plan om het vieze beest te vangen. Al snel ondervonden ze dat kakkerlakken heel snelle beesten zijn die zich goed kunnen verstoppen. Maar het is hen toch gelukt om hem te vangen met een doosje. Daar zaten we dan, om vijf uur in de ochtend, buiten op het terras met een kakkerlak in een doosje. Omdat kakkerlakken onsterfelijk lijken, besloten we om hem op het einde van de straat in een vuile goot te dumpen. Nadien kropen we terug in bed, maar slapen ging niet meer zo goed.
Zaterdag zijn we samen met de Keep Fit naar het zwembad in Hohoe getrokken om daar zwemles te geven. We gebruikten hiervoor een nieuw vervoersmiddel, de tricycle. Dit is een motor met een laadbak.
Zondag trokken we terug naar het Volta meer, deze keer om mee te gaan vissen met de plaatselijke bevolking. Vissen gebeurt hier op een heel andere manier dan wij gewoon zijn. We voeren met een houten bootje een honderdtal meter op het meer om daarna ons net aan de oever uit te gooien. Vissen is zwaar werk! We moesten al onze spieren gebruiken om het net terug binnen te halen. De vangst was zeer mager, maar het was een leuke ervaring.
We zitten bijna in de helft. We hebben al zo veel ervaringen opgedaan, maar er is nog zo veel meer te ontdekken!
Tot snel
Marjon, Nina en Pauline
